اثر تیمار غوطه‌وری کلریدکلسیم در خصوصیات فیزیکوشیمیایی و عمر انباری میوه‌ی کیوی

نرم شدن بافت و به دنبال آن شیوع پوسیدگی خاکستری، مهم‌ترین عامل محدود کننده عمر انباری میوه کیوی‌ است. در این پژوهش اثر غوطه‌وری میوه در غلظت‌های مختلف کلریدکلسیم (0، 1، 2، 4 و 8 درصد) و به مدت 2، 4 و 8 دقیقه در بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی و افزایش عمر انبارداری میوه‌ی ‌کیوی مورد بررسی قرار گرفت. پس از تیماردهی، میوه‌ها در دمای 5/0 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت 18 هفته انبار شدند. خصوصیاتی چون میزان کاهش وزن، سفتی بافت میوه، TSS، TA، TSS/TA، pH عصاره، اسیدآسکوربیک و شاخص‌ L* سطح پوست و گوشت میوه، شاخص a* گوشت میوه با فاصله‌ی 6 هفته یکبار و به مدت 18 هفته انبارداری اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که میوه‌های غوطه‌ور شده به مدت 4 و 8 دقیقه در محلول کلریدکلسیم با غلظت 4 و 8 درصد بیشترین سفتی (4/3 کیلوگرم) را داشتند. هم‌چنین میزان کاهش وزن در شاهد نسبت به کلیه تیمارهای کلریدکلسیم حداکثر (3/0 کیلوگرم) بود. کلریدکلسیم با جلوگیری از افزایش TSS باعث کاهش نسبت TSS/TA شد. شاخص L* با سفتی میوه رابطه مثبتی داشت، بطوری که تیمارهای 2، 4 و 8 درصد کلریدکلسیم ، از میزان درخشندگی بیشتری (متوسط 47) برخوردار بودند. اسیدآسکوربیک در طول دوره انبارمانی افزایش یافت و بالاترین میزان آن در شاهد مشاهده شد. مقادیر pH و TA روند نسبتاً ثابتی در طول انبارداری داشتند. در نهایت، کلریدکلسیم با جلوگیری از افزایش TSS و حفظ سفتی میوه سبب افزایش عمر انباری و کیفیت میوه کیوی شد.